Σκέψεις Για Το Εκλογικό Αποτέλεσμα

Βαγγέλης Δ. Μαρινάκης για το avantgarde

–Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη καθαρή και μεγάλη ήττα. Υποχώρησε κατά 200 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές και 600000 σε σχέση με τις εθνικές (αν και το μέτρο σύγκρισης για τις τελευταίες είναι οι επερχόμενες της 7ης Ιουλίου), ενώ ελάχιστοι υποψήφιοί του διεκδικούν δήμο ή περιφέρεια στον Β’ γύρο. Ειπώθηκαν πολλά για το τι φταίει για την καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ (κυβερνητική αλαζονεία, ανικανότητα σε Μάτι και Μάνδρα, Πολάκης και κότερα) και μένει να μελετηθούν τα ευρήματα των εκλογών, αλλά αυτές οι αιτίες εστιάζουν στα επιμέρους και στην επιφάνεια, όχι στο σύνολο και σε βάθος. Το έδαφος για την αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι το 3ο Μνημόνιο, η θεσμοθετημένη λιτότητα, από την οποία θίχτηκε η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και της οποίας τις οδυνηρές συνέπειες, τα παυσίπονα του επιδόματος αλληλεγγύης ή η 13η «σύνταξη» δεν μπορούν να αντιστρέψουν. Πολύ περισσότερο δεν κατάφεραν να πείσουν οι τελευταίες διευκολύνσεις (πχ. 120 δόσεις) τους μικρομεσαίους και τη μεσαία-μεσαία τάξη που αποτελούν το οριακό εκλογικά στρώμα, ειδικά για έναν ρεφορμισμό που εκεί ψάχνει απεγνωσμένα στηρίγματα και αποδοχή.

– Αυτοί που πόνταραν τα προηγούμενα χρόνια στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να τους κάνει τη δουλειά δεν ήταν μόνο ο Σαββίδης ή ο Μελισσανίδης. Ήταν και ο μικρομεσαίοι κανίβαλοι που ονειρεύονται μεγαλύτερα κέρδη με παγωμένους μισθούς για τους υπαλλήλους τους, σπάσιμο της -έστω νομικής- κατοχύρωσης του 5μερου/40ωρου, επιδοτήσεις με κονδύλια του ΕΣΠΑ και του ΟΑΕΔ. Φάνηκε λοιπόν πως αρκετοί από αυτούς δεν έχουν όρεξη να περιμένουν την ασθενική ανάπτυξη και τη μείωση του ΦΠΑ να τους αυγατίσει τα κέρδη. Μαζί με αυτά πόνταραν στο άλογο που θα τους εξασφαλίσει μακροπρόθεσμη κερδοφορία χωρίς να πρέπει να απολογείται στους ψηφοφόρους του. Εδώ κολλάει η ΝΔ που έρχεται να συναντήσει τις προσδοκίες όχι μόνο των εφοπλιστών ή των εργολάβων -εκεί δεν τα πήγε άσχημα εξάλλου και ο ΣΥΡΙΖΑ- αλλά να δώσει στα πεινασμένα για κερδοφορία μεσοστρώματα νομοθετική και ιδεολογική κάλυψη.

–Η νίκη της ΝΔ άνοιξε την όρεξη στον ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο οχετό. Η Ξαφά θεωρεί πως τιμωρήθηκε η «ταξική επιλογή της αναδιανομής», δλδ τα ψίχουλα που μοίρασε ο Τσίπρας, ο Βορίδης εξαγγέλλει κατήχηση στα σχολεία κατά της ριζοσπαστικοποίησης των νέων και οριστικό τέλος των αδειών των πολιτικών κρατουμένων, ο Μουμτζής στο Liberal παραλληλίζει την ήττα ΣΥΡΙΖΑ με την ήττα του ΔΣΕ και ο Στουρνάρας εκθειάζει την ιδιωτική ασφάλιση. Το ταξικό μίσος όλων αυτών δεν κρύβεται μάλιστα όπως φάνηκε από την υπόθεση του σιχαμερού στελέχους της ΝΔ που καταφέρθηκε χυδαία κατά της Κούνεβα. Όλα αυτά αποτελούν δείγμα του τι μας περιμένει με επικράτηση ΝΔ στις εθνικές εκλογές και μαρτυρούν μια επιθετική στρατηγική μετατόπισης του ταξικού-πολιτικού συσχετισμού σε δυσμενέστερο έδαφος για τη δική μας μπάντα. Η ΝΔ αναλαμβάνει τον ώριμο ρόλο της παλινόρθωσης της Δεξιάς ως πολιτική, ιδεολογική και πολιτιστική πρόταση που δεν μασάει και δεν έχει ενοχές να μοιράσει ξύλο όσο μοιράζει προνόμια στο μπλοκ εξουσίας της.

– Η (ευχάριστη) πτώση της ΧΑ δεν σηματοδοτεί νίκη του αντιφασιστικού κινήματος μα εσωτερική μετατόπιση της Ακροδεξιάς σε πιο συστημικά μονοπάτια, στα πρότυπα των Σαλβίνι και Λεπέν σε περιβάλλον νομικής πίεσης ή πολιτικής αποδυνάμωσης των φασιστικών καθαρμάτων. Ο Βελόπουλος, ένα περίεργο κράμα ελληνορθόδοξου εθνικισμού, αντιμεταναστευτικής υστερίας και ανορθολογισμού δηλώνει πως «τα πολύ ναζί δεν τον βρίσκουν σύμφωνο» και ότι «πρέπει να χτιστεί τείχος 6 μέτρα στον Έβρο». Χωρίς να είναι μικρής σημασίας πως μειώνεται η δύναμη μαχαιροβγαλτών και δολοφόνων, δεν θα πρέπει να μας εφησυχάζει η άνοδος ενός «mainstream» ακροδεξιού μορφώματος που έχει μάλιστα καλύτερες προοπτικές διείσδυσης σε συντηρητικό κοινό και σε μεταγενέστερο χρόνο ίσως αποτελέσει κολυμβήθρα για ναζί. Ας μην ξεχνάμε πως ο Καρατζαφέρης άνοιξε τον δρόμο στην ΧΑ. Η εικόνα γίνεται χειρότερη αν προσθέσουμε μάλιστα και μικρότερους σχηματισμούς της Δεξιάς (ΛΑΟΣ, Νέα Δεξιά).

-Τέλος, η αποτυχία της αντικαπιταλιστικής ή κομμουνιστογενούς Αριστεράς (με την σταθερή εξαίρεση του ΚΚΕ) είναι παταγώδης. Η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν υποχωρήσει σε ποσοστά και ψήφους κι ας πανηγυρίζουν ορισμένοι γραφικοί που οι έδρες στο ΔΣ της Αθήνας έγιναν 2 ή εκλέχθηκαν περισσότεροι περιφερειακοί σύμβουλοι λόγω απλής αναλογικής. Αυτού του είδους η Αριστερά αποδοκιμάσθηκε από το εκλογικό σώμα και τον κόσμο της Αριστεράς, είτε γιατί δεν προτίμησε το αντίγραφο από τους original Μακεδονομάχους στην μια είτε γιατί δεν υπάρχει καμία διάθεση από τον ίδιο κόσμο να ασχοληθεί με τα εσωτερικά παιχνίδια εξουσίας της υπό διάλυση ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το δε ΚΚΕ όπως πάντα «είχε προειδοποιήσει έγκαιρα τον λαό για το αδιέξοδο», οπότε μας λέει πως μας τα ‘χε πει μα δεν ακούγαμε. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν αποτελεί έκπληξη που το απόλυτα ρεφορμιστικό και σοσιαλδημοκρατικό ΜΕΡΑ25 με έναν πιο μετρημένο, αισιόδοξο και καθαρό λόγο πήγε καλύτερα όλων. Καμιά φορά αυτά τα βασικά δείχνουν πιο ελκυστικά από ατελείωτες μάχες που συνεχίζονται, αντάρτικες ψήφους ή μηνύματα αποδοκιμασίας που συντηρούν μαγαζιά.